Het is belangrijk dat je AL je gevoelens mag voelen. Het inhouden of negeren van je emoties, alle emoties, is een zware belasting voor je zenuwstelsel. Dit is geen hocus pocus spiritualiteit, je zenuwstelsel gaat bij het onderdrukken van wat je voelt in stress-stand. Het moet aan het werk om iets te verbloemen. En jouw lijf is al chronisch aan het werk!

Een lijf dat veel stress ervaart komt niet toe aan rust en herstel, waardoor je roofbouw pleegt, waardoor je in een vicieuze cirkel stapt van vermoeidheid en lichamelijke klachten. Dat kun je er natuurlijk niet bij hebben.

Laat die emoties er dus uit! The good, the bad and the ugly.

Ook heerst er in sommigen kringen een cultuur van manifestatie en maakbaarheid. Het schijnt dat manifestaties vooral werken als je zelf al gelooft in je manifestatie. Wanneer je niet gelooft in jouw manifestatie, maakt het je juist ongelukkiger, want het creëert een groter besef van hetgeen wat je niet hebt. Bovendien ervaar je dan ook vaak een schuldgevoel en in het ergste geval maakt het gevoelens los van machteloosheid en depressie. 

Als je het mij vraagt is ‘jezelf beter denken’ schadelijk en veel te kort door de bocht. Een lichaam heeft kan bijvoorbeeld tekorten hebben die je niet met positief denken beter zult krijgen. Andersom kun jij fysiek kern gezond zijn, maar je toch depressief voelen omdat je je werk vreselijk vindt. 

Je hebt voeding nodig voor je lichaam, voeding voor je geest en dus ook voeding voor je ziel. Door deze drie componenten gelijkwaardig te behandelen werk je aan een gebalanceerd herstel of (wanneer herstel is uitgesloten) een evenwichtig leven.